Mensen in architectuurfotografie
Een sterk beeld heeft geen woorden nodig om een verhaal te vertellen. Opdrachtgevers willen hun verhaal kwijt, dus is er altijd een zoektocht naar het sterkst mogelijk beeld. Mensen spelen daar een belangrijke rol in. Ruimtes zijn niet ontworpen als op zichzelf staand maar hebben een functie, ze worden gebruikt door mensen. Daarom kunnen mensen een architectuurfoto sterker maken.
Gebruik van architectuur
Dit is het onderwerp dat bijna iedere opdrachtgever aansnijdt: laat zien hoe mijn ruimtes gebruikt worden! Dat kan natuurlijk op verschillende manieren, afhankelijk van de omstandigheden. Het moet ook subtiel gebeuren, want mensen moeten een 'gebruiksdimensie" toevoegen aan het beeld en niet de overhand krijgen. Ik geef drie voorbeelden van mensen in beeld: ze zijn er spontaan en merken niet eens dat er een foto is gemaakt, ze maken actief gebruik van de ruimte en ik vraag hen daarmee door te gaan en de derde variant is dat ik hen vraag om een rol te spelen in het beeld dat ik voor ogen heb.
Composities met spontane momenten
Soms wacht je als fotograaf op spontane momenten, en is de omgeving niet geschikt om een beeld te regisseren. Op grote stations in Nederland zijn zogenaamde ontmoetingswolken gehangen: kunstwerken van licht die zeer herkenbaar zijn en de saaie bordjes met ‘meeting point’ vervangen. Ook in het vernieuwde station van Utrecht is zo’n lichtwolk opgehangen. Daar heb ik een mooie compositie gezocht waarbij zowel de wolk als het station goed in beeld komen. En dan wachten ….. totdat een man en vrouw elkaar op die plek als begroeting omhelsden. Geduld is wat je als fotograaf op zo’n moment nodig hebt, en een beetje geluk.
Onderstaand een foto uit een opdracht om een stedelijke omgeving in beeld te brengen, in dit geval de brug die ontworpen was in Dedemsvaart voor fietsers en voetgangers. Een foto van louter de brug is niet heel boeiend, maar het kind dat links in beeld opstapt voegt dynamiek én het verhaal toe.
“Ga door met wat u aan het doen bent”-momenten
Op andere momenten werk ik op veel kleinere schaal, en is er meer contact mogelijk met de mensen in de omgeving. Die kan ik dan om hulp vragen om het beeld te creëren dat ik voor ogen heb. Bijvoorbeeld vraag ik mensen dan om gewoon te blijven doen wat ze aan het doen zijn, zoals de krant lezen, het schoonmaken van een auto, gezamenlijk koffie drinken in een ontmoetingsruimte of werken in een kantoor.
Geregisseerd beeld
Ook vraag ik soms om actieve hulp bij de maken van een foto. Onderstaand een bibliotheek in een school, waar kinderen al lezend kunnen liggen in een hangmat. Dan is het natuurlijk wel leuker als er ook echt een kind in ligt (-:).
Het zichtbaar maken van de schaal van de architectuur
Ik fotografeer in grote en kleine ruimtes. Soms zijn ze érg groot. Het is dan prachtig om de structuur ervan te zien, maar door mensen toe te staan in het beeld krijg je een beter idee van de schaal van de architectuur.
Herkenbaarheid van mensen
In de meeste gevallen zijn mensen op mijn foto’s niet herkenbaar. Dat is een bewuste keuze, omdat de foto’s vaak door mijn opdrachtgevers ook commercieel worden gebruikt. Dan mag er simpelweg niet zo maar iemand herkenbaar op staan, zonder dat er om toestemming is gevraagd (en schriftelijk verkregen). Als ik op scholen fotografeer, geldt dat natuurlijk ook; foto’s met kinderen erop vereisen grote zorgvuldigheid en ik zorg er dan ook streng voor dat zij niet herkenbaar zijn (tenzij er geregeld is dat ze wél in beeld mogen).
Het in beeld brengen van het gebruik van ruimtes is een van de trends in architectuurfotografie. Wilt u ook de andere kennen? Download dan het gratis eBook Trends in Architectuurfotografie.